|
|
دارکوبی با جثه متوسط و شباهت زیاد به «دارکوب خالدار بزرگ» و «دارکوب بلوچی» است، اما برخلاف گونه اول نوار شاربی به پس سر نمی‌رسد و قرمزی پوش‌پرهای زیر دم کم‌رنگ‌تر است. همچنین به واسطه جثه بزرگ‌تر، لکه قرمز در پس سر در پرنده نر (نه تارک سر کاملاً قرمز) و نوار شاربی بلندتر از گونه دوم است. نر و ماده تا حد زیادی هم‌شکل و فاقد تغییرات فصلی هستند. پرنده نر بالغ جلوی پیشانی مایل به سفید، تارک سر سیاه و لکه قرمز مشخصی در پس سر دارد. روتنه سیاه و دارای لکه‌های سفید بزرگی روی شانه‌ها است. روی شاه‌پرهای پرواز لکه‌های سفیدی دیده می‌شود که تشکیل نوارهای طولی روشنی در امتداد بال‌ها می‌دهند. زیرتنه سفید نخودی و در پهلوها رگه‌رگه تیره کمی دارد و بخش عقبی شکم و پوش‌پرهای زیر دم قرمز کم‌رنگ است. دم سیاه همراه با چند خال سفید در حاشیه است. پرنده ماده شبیه به نر است، اما لکه قرمز پس سر را ندارد. پرنده نابالغ رنگ پریده‌تر از بالغ‌ها است. تارک سر قرمز و در دو طرف به خطوط سیاه محدود می‌شود. طوق سینه‌ای قرمز کم‌رنگ است. پهلوها با رگه‌رگه بیشتر، قرمزی پوش‌پرهای زیر دم کم‌رنگ‌تر و لکه‌های سفید شانه با رگه‌رگه سیاه نامشخص دیده می‌شود. زیرگونه D. s. milleri که احتمالاً از دورگه‌شدن این گونه و دارکوب بلوچی است، دارای بال‌هایی بلندتر از هر دو است (2/13 تا 9/13 میلی‌متر در این زیرگونه، 4/12 تا 1/13 میلی‌متر در زیرگونه D. s. syriqcus و 6/11 تا 6/12 میلی‌متر در دارکوب بلوچی).
درختزارهایی با درختان پراکنده، باغ‌های بزرگ، پارک‌ها و کشتزارهایی با درختانی پراکنده در حاشیه را برای زندگی برمی‌گزیند.
در خارج از دوره جوجه‌آوری منزوی هستند، در گستره خانگی جداگانه به سر می‌برند و در مناطقی که منابع غذایی فراوان باشد، دور هم جمع می‌شوند. پروازی سریع و موج‌دار شامل سه تا هفت بال‌زدن سریع و سرخوردن با بال‌های بسته دارد. با فرودهای ناگهانی روی تنه درختان می‌نشیند و به ندرت روی زمین دیده می‌شود. بیشتر از حشراتی به اندازه عنکبوت‌ها تا سوسک‌های بزرگ تغذیه می‌کند و برخلاف سایر دارکوب‌ها این حشرات را از سطح یا زیر پوست درختان یا از سطح زمین صید می‌کند. همچنین در فصول مختلف سال مقدار قابل توجهی مواد گیاهی استفاده می‌کند.
جوجه‌آوری از اوایل اردیبهشت و با تشکیل قلمرو آغاز می‌شود. تک‌همسر است و آشیانه را در حفره‌های درختان بنا می‌کند. معمولاًپنج تا هفت، گاهی سه تا هشت تخم بیضی، صاف، صیقلی و سفید در به ابعاد 1/26 × 9/18 میلی‌متر می‌گذارد. تفریخ تخم‌ها نه تا چهارده روز طول می‌کشد. جوجه‌ها در بدو تولد عریان، ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند. پرورش جوجه‌ها 17 تا 25 روز طول می‌کشد.
زیرگونه D. s. syriqcus مقیم معمول درختزارهای باز و باغستان‌های نواحی غربی کشور تا استان سمنان و نواحی جنوب شرقی از جنگل‌های بلوط کوه‌های زاگرس تا ارتفاعات استان کرمان است. همچنین در جنگل‌های سروکوهی واقع در مناطق مرتفع کوهستانی بندرعباس دیده می‌شود. زیرگونه D. s. milleri به صورت جمعیتی منزوی در کوه تفتان استان سیستان و بلوچستان ثبت شده است، اما گزارش جدیدی از آن در دست نیست.
در فهرست پرندگان حمایت‌شده جهانی و ملی قرار ندارد.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران
