|
|
|
|
|
قمری به نسبت کوچک‌جثه با بال‌های کوتاه و دم بلند است. نر و ماده هم‌شکل و فاقد تغییرات فصلی هستند. پرنده بالغ با سر، گردن و سینه زرشکی روشن تا نخودی، روتنه قرمز قهوه‌ای و دمگاه و دم خاکستری تیره مشخص است. جلوی گردن یک طوق پهن با خال‌های سیاه دارد. در پرواز پوش‌پرهای خاکستری مایل به آبی بال‌ها در تضاد با تیرگی شاه‌پرهای پرواز به خوبی نمایان می‌شود. سطح زیر بال‌ها نیز خاکستری مایل به آبی، دم سیاه و نیمه انتهایی پرهای کناری آن سفید و پوش‌پرهای زیر دم سفید است. همچنین منقاری سیاه، حلقه چشمی قرمز صورتی، چشم‌های قهوه‌ای و پاهای صورتی قرمز دارد. در پرنده نابالغ بدن مات‌تر از بالغ‌ها و بدون طوق خالدار گردنی است.
عکس از قربانعلی حاجی آبادی
اغلب در اطراف مناطق مسکونی به سر می‌برد و به زندگی در کنار انسان خو گرفته است.
پرنده‌ای اجتماعی و رفتارش شبیه به «قمری معمولی» است. پروازش شبیه به دیگر قمری‌ها اما آرام‌تر و با تولید صدا همراه است. دانه‌خوار است و گاهی نیز از حشرات و حلزون‌های کوچک تغذیه می‌کند.
جوجه‌آوری از اواسط بهمن و اغلب به صورت منزوی آغاز می‌شود. گاهی نیز چندین جفت در کنار هم آشیانه‌های خود را بنا می‌کنند. تک‌همسر است و آشیانه‌اش توده‌ای مسطح و سست از ترکه‌ها و شاخه‌های نازک است که آن را روی درختان، بوته‌ها، لبه ساختمان‌ها، در پناه بام منازل، سوراخ ناودان‌ها و شکاف دیوارها بنا می‌کند. معمولاً دو و به ندرت یک تا چهار تخم بیضی تا نیمه‌بیضی، صاف، تا حدی صیقلی، به رنگ سفید و به ابعاد 3/19 × 3/25 میلی‌متر می‌گذارد (وجود سه تا چهار تخم در یک آشیانه احتمالاً نشان‌دهنده تخم‌گذاری دو پرنده ماده است). تفریخ تخم‌ها دوازده تا چهارده روز به طول می‌انجامد. جوجه‌ها در بدو تولد پوشیده از کرک، ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند. جوجه‌ها در ابتدا با شیره ترشح‌شده از چینه‌دان والدین تغذیه می‌شوند، در چهارده تا هفده روزگی پرواز می‌کنند و تا مدت کوتاهی پس از آن همچنان برای تغذیه به والدین وابستگی دارند. معمولاً دو تا سه بار در طول سال جوجه‌آوری می‌کند.
به تعداد فراوان مقیم حاشیه اغلب شهرها و روستاهای کشور است.
در فهرست پرندگان حمایت‌شده جهانی و ملی قرار ندارد.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران
