|
|
|
|
|
بادخورکی متوسط‌جثه است و شباهت زیادی به «بادخورک معمولی» دارد ولی نسبت به آن خپله‌تر به نظر می‌رسد و سر و گردن پهن‌تری دارد. نر و ماده همشکل و فاقد تغییرات فصلی هستند. پرندە بالغ روتنه قهوه‌ای مایل به خاکستری دارد. بال‌ها نیز به رنگ قهوه‌ای مایل به خاکستری و پهن‌تر از «بادخورک معمولی» است و شاهپرهای ثانویه روشن‌تر به نظر می‌رسد. لکه چانه‌ای سفید و بزرگ‌تر از گونه اخیر است به نحوی که تقریبا تمام سر را از سطح زیر فرا گرفته است. حاشیه پوشپرهای زیرتنه کمرنگ و بر خلاف گونه مذکور یکدست نیست. دم نیز کوتاه‌تر و دوشاخه آن کم‌عمقتر از «بادخورک معمولی» است. پرندە نابالغ با بدن روشن‌تر و حاشیه پرهای کم‌رنگ‌تر قابل تشخیص است.
عکس از پرستو هدایت زاده
همانند «بادخورک معمولی» در گسترە وسیعی از زیستگاه‌های نواحی بیابانی، استپی و معتدله به سر می‌برد و همپوشی قابل توجهی در زیستگاه‌های تغذیه‌ای و جوجه‌آوری بین این دو گونه وجود دارد.
در گروه‌های پراکنده، گاهی در دسته‌های بزرگ‌تر دیده می‌شود. پروازی بسیار سریع با بال‌زدن‌های تند دارد، به طور دائم در حال پرواز دیده می‌شود و بیشتر طول روز را به تعقیب و شکار حشرات در ارتفاعات بالا می‌پردازد.
جوجه‌آوری از اواخر فروردین آغاز می‌شود. کلنی جوجه‌آوری در پرتگاه‌ها و دیواره‌های صخره‌ای پرشیب سواحل و جزایر صخره‌ای، همچنین کوه‌ها و تپه‌های صخره‌ای مناطق بیابانی و یا در لبه یا حفره‌های موجود در ساختمان‌ها تشکیل می‌شود. تک‌همسر است و آشیانه‌اش کاسه‌ای کم‌عمق از علوفه، کاه و پر است که آن را با بزاق دهان به هم می‌چسباند. معمولا دو تا سه، گاهی یک یا چهار تخم نیمه بیضی بلند، صاف، سفید رنگ و به ابعاد 25.6×16.8 میلیمتر می‌گذارد. تفریخ تخم‌ها 20 تا 22 روز به طول می‌انجامد. جوجه‌ها در بدو تولد عریان، ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند. پرورش جوجه‌ها 44 تا 49 روز طول می‌کشد. معمولا دو دسته تخم در هر دورە جوجه‌آوری می‌گذارد.
مقیم استان خوزستان و امتداد سواحل خلیج فارس است. همچنین احتمالا در طول سواحل بلوچستان جوجه‌آوری می‌کند. در طی دورە جوجه‌آوری به طور معمول در اطراف شهرها دیده می‌شود ولی زمستان‌ها بیشتر در دشت‌های استان خوزستان به سر می‌برد.
در فهرست پرندگان حمایت شدە جهانی و ملی قرار ندارد.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران
