|
|
از اردک‌های روی‌آبچر بزرگ‌جثه به رنگ خاکستری و با بدن کشیده، گردن باریک و بلند و منقار نسبتاً بلند است. نر و ماده متفاوت و دارای تغییرات فصلی هستند. در پرنده نر بالغ سر و پشت گردن قهوه‌ای شکلاتی است. شکم، سینه و بخش پایینی گردن سفید است که این سفیدی به شکل نواری باریک تا دو طرف سر و گردن امتداد می‌یابد. آینه بالی سبز دارد که لبه جلویی آن نخودی و لبه عقبی آن سفید رنگ است. دم سیاه و شاه‌پرهای وسطی آن دراز و نوک تیز است. پرنده ماده شبیه به ماده «کله‌سبز» است ولی به واسطه دم نوک‌تیزتر، منقار خاکستری، سر یکدست قهوه‌ای و آینه بالی نامشخص از آن متمایز می‌شود. در پرواز نیز نوار سفید پهنی در حاشیه خارجی شاه‌پرهای ثانویه آن دیده می‌شود که به شناسایی‌اش کمک می‌کند. پرنده نر در دوره پرریزی شبیه به ماده است، اما به واسطه پرهای شانه‌ای بلندتر و خاکستری‌تر و منقاری که به دو رنگ خاکستری روشن و تیره است، از آن تفکیک می‌شود. پرنده نابالغ شبیه به پرنده ماده است، اما روتنه تیره‌تر دارد.
عکس از شهرزاد فتاحی
پیکره‌های آبی کم‌عمق در چمنزارها را ترجیح می‌دهد و زمستان‌ها در زیستگاه‌های ساحلی دارای پناه به ویژه مصب‌ها، دشت‌های سیلابی، دریاچه‌های باز، تالاب‌های لب‌شور و خورها به سر می‌برد.
پرنده‌ای اجتماعی، خجالتی و محتاط است و اغلب در دسته‌های کوچک دیده می‌شود، ولی در دریا دسته‌های بزرگ‌تری تشکیل می‌دهد. به صورت گروهی و در خطی طویل یا به صورت «7» پرواز می‌کنند. هنگام زخمی شدن یا در زمان خطر به خوبی می‌تواند به داخل آب غوص کند. برای تغذیه در آب‌های کم‌عمق سر و گردن را درون آب فرو می‌برد. گاهی اوقات نیز برای تغذیه از مواد گیاهی و جانوری در بسترهای گلی به درون آب غوص می‌کند. همچنین با قدم زدن در سطح زمین به تغذیه از دانه‌ها و ساقه‌های زیرزمینی می‌پردازد.
صرف‌نظر از نواحی جنوب شرقی، به تعداد فراوان در اغلب تالاب‌های عمده کشور زمستان‌گذرانی می‌کند. تعداد کمی نیز تابستان‌ها در تالاب‌های آذربایجان دیده می‌شوند که به احتمال زیاد در این نواحی جوجه‌آوری نمی‌کنند.
در فهرست پرندگان حمایت‌شده جهانی و ملی قرار ندارد.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران
