|
|
صدا:
آواز:
طول بدن : 5/15 تا 5/17 سانتی متر
گستردگی بالها : 26 تا 30 سانتی متر
ویژگی های شناسایی:
زردپره سرسیاه پرنده‌ای درشت چثه با رنگ‌های زرد، سیاه و بلوطی است که منقاری قوی به رنگ خاکستری و بالها و دم به نسبت بلند و تیره رنگ دارد.پرنده ماده تا حد زیادی شبیه به ماده زردپره سر سرخ است و به طور معمول آمیختگی بین این دو گونه بروز می‌کند و افراد دورگه حد واسط فراوانی تا کنون گزارش شده است. پرنده نر بالغ در دوره جوجه‌آوری سر و صورت سیاه دارد که به شکل کلاه‌خودی روی سر به نظر می‌رسد. دو طرف گردن، شانه‌ها، روتنه و دمگاه بلوطی است. بالها سیاه و حاشیە پرهای آن قهوه‌ای،پوشپرهای میانی و بزرگ تر روی بالها قهوه‌ای بلوطی و نوک آنها سفید است و نوار بالی مشخصی روی بالها تشکیل می‌دهند. دم نیز قهوه‌ای مایل به سیاه و حاشیە پرهای آن نخودی قهوه‌ای است. زیرتنه و زیر بالها یکدست زرد دیده می‌شود. پرندە مادە بالغ کمرنگ‌تر از نر به نظر می‌رسد، سر نخودی مایل به خاکستری و روتنه قهوه‌ای مات با سایە خاکستری دیده می‌شود. روتنه و دمگاه با ته رنگ بلوطی همراه با رگه‌رگە سیاه یا قهوه‌ای روی تارک سر و روتنه است و روی دمگاه لکه‌های بلوطی دارد. زیرتنه نیز زرد کمرنگ دیده می‌شود. پرندە نابالغ روتنە خاکستری شنی همراه با رگه‌رگە تیرە قهوه‌ای، دمگاه سبز روشن، زیرتنە سفید با سینه و پهلوهای قهوه‌ای نخودی شبیه به «زردپرە سرسرخ» نابالغ دارد ولی به واسطە روتنە قهوه‌ای مایل به قرمز پررنگ‌تر، رگه‌رگە تیرە بیشتر روی تارک سر، گوشپرهای تیره‌تر، نوار بالی سفیدتر، زیرتنە زردتر و یکدست‌تر به ویژه در پوشپرهای زیر دم، از آن متمایز می‌شود. همانگونه که گفته شد نر و ماده در این گونه متفاوت هستند و با تغییر فصل تغییراتی در ظاهر پرنده نر ایجاد می‌شود.
رژیم غذایی زردپره سرسیاه را بیشتر بذر گیاهان و سایر مواد گیاهی تشکیل می‌دهد و در دوره جوجه‌آوری از بی‌مهره‌ها نیز تغذیه می‌کند.
زیستگاه: بوته‌زارها و درختزارهای باز، تاکستان‌ها، باغ‌ها و کشتزارهایی با درختان و بوته‌های پراکنده، باغ‌های زیتون، بیشه‌زارهای حاشیه رودخانه‌ها زیستگاه مناسبی برای این پرنده محسوب می‌شود.
عادات رفتاری و زیستی:
زردپره سرسیاه پرنده‌ای اجتماعی است و زمستان‌ها اغلب در دسته‌هایبزرگ به دور هم جمع می‌شوند. پروازی قوی شبیه به سایر زردپره‌ها دارد که با حرکات موجی شکل همراه است.
زادآوری و تولید مثل:
از اواخر اردیبهشت با تشکیل قلمرو یا در گروه‌های کوچک در مجاورت سایر گروه‌ها در مناطق باز یا کشتزارها، جوجه‌آوری در زردپره سرسیاه آغاز می‌شود. در زمان زادآوری آشیانه خود را روی بوته‌های کوتاه و یا درختان کوتاه می‌سازد؛ لانه این گونه به شکل کاسه‌ای از علوفه است که داخل آن را با علوفه نرم و مو می‌پوشاند. احتمالاً چند همسر است و معمولاً چهار تا پنج و به ندرت بین 6 تا 7 تخم می‌گذارد؛ بین 13 تا 14 روز طول می‌کشد تا جوجه ها از تخم بیرون بیایند.
پراکنش و فراوانی وزمان مشاهده:
در نواحی شمال غربی کشور، شرق البرز تا منطقه شاهرود استان سمنان و در نواحی جنوب غربی کشور در امتداد زاگرس تا ارتفاعات استان کرمان به تعداد فراوان تابستان گذرانی می‌کند. در کوه تفتان و منطقه وسیعی در شرق استان سیستان و بلوچستان به تعداد کم جوجه‌آوری می‌کند. در مهاجرت بهاره در جنوب سیستان و بلوچستان، سواحل خلیج فارس و خوزستان به تعداد زیاد دیده می‌شود ولی در زمان مهاجرت پاییزه به ندرت دیده می‌شود.
منابع:
داوطلبینی که در تهیه این معرفی همیاری نمودند:
پرندگان ایران
