|
بزرگترین پاشلک ایران است که به واسطه رنگ قهوهای و مشخص سینه از سایر پاشلکها متمایز میشود. نر و ماده همشکل و فاقد تغییرات فصلی هستند. در پرنده بالغ روتنه قهوهای زنگارگون با راهراه قهوهای و رگهرگه سفید در پشت است. صورت و دو طرف گردن خاکستری روشن است و سینه قهوهای مایل به قرمز و شکمی سفید همراه با خطوط قهوهای در پهلوها دارد. در پرواز، روتنه یکدست تیره با خطوط نامشخص سفید و دم با یک نوار انتهایی خرمایی رنگ دیده میشود. خط چشمی تیره و نازک، منقار قهوهای مایل به سیاه و پاها زیتونی مایل به زرد تا قهوهای مایل به زرد هستند. پرنده نابالغ تفاوت زیادی با بالغها ندارد.
مناطق باز نزدیک چشمهها، بسترهای شنی رودخانههای کوهستانی، حاشیه بوتهزارهای مرطوب و شالیزارهای مرتفع را به عنوان زیستگاه برمیگزیند.
پرندهای خشکیزی و منزوی است. نسبت به «پاشلک معمولی» پروازی آرامتر و سنگینتر دارد که با حرکات چرخشی و زیگزاگی همراه است. عمدتاً از کرمها و حلزونهای کوچک تغذیه میکند.
وضعیت پراکنش این گونه در ایران چندان مشخص نیست. در گذشته در نواحی مرتفع شمال شرقی خراسان و احتمالاً نواحی جنوبی دریای خزر جوجهآوری میکرده است. همچنین زمستانها به صورت مهاجر عبوری و به تعداد اندک در نواحی جنوبی دریای خزر و نیز استانهای خراسان، سیستان و بلوچستان و سمنان دیده میشد، اما حدود پنجاه سال است که گزارش موثقی از مشاهده دوباره آن ارائه نشده است.
در فهرست پرندگان حمایتشده جهانی و ملی قرار ندارد.