|
بزرگترین کنارآبچر ایران با پاهای بلند است و درازترین منقار را نسبت به سایر کنارآبچرها دارد. نر و ماده همشکل (ماده اندکی بزرگتر و با منقار درازتر) و دارای اندک تغیییرات فصلی هستند. پرنده بالغ در دوره جوجهآوری با سر، گردن و روتنه قهوهای کمرنگ همراه با رگهرگه تیرهتر و چانه و گلوی مایل به سفید دیده میشود. زیرتنه نخودی مایل به قهوهای تیره دارد که در ناحیه انتهایی شکم کمرنگتر میشود. سطح زیر بالها مایل به سفید، منقار قهوهای تیره با ویژگیهای ظاهری: طول بدن 60 تا 66 سانتیمتر و گستردگی بالها 108 تا 112 سانتیمتر است. بزرگترین کنارآبچر ایران با پاهای بلند است و درازترین منقار را نسبت به سایر کنارآبچرها دارد. نر و ماده همشکل (ماده اندکی بزرگتر و با منقار درازتر) و دارای اندک تغیییرات فصلی هستند. پرنده بالغ در دوره جوجهآوری با سر، گردن و روتنه قهوهای کمرنگ همراه با رگهرگه تیرهتر و چانه و گلوی مایل به سفید دیده میشود. زیرتنه نخودی مایل به قهوهای تیره دارد که در ناحیه انتهایی شکم کمرنگتر میشود. سطح زیر بالها مایل به سفید، منقار قهوهای تیره با قاعده صورتی و پاها و انگشتان سبز زیتونی است. دمگاه نیز قهوهای تیره است. در خارج از این دوره، روتنه اندکی رنگپریدهتر به نظر میرسد. پرنده نابالغ شبیه به بالغها است، اما کمرنگتر با رگهرگه کمتر در ناحیه سینه دیده میشود و منقار کوتاهتری دارد.
سواحل دارای پناه به ویژه پهنههای گلی و ماسهای مسطح واقع در مصبها، خلیجها، خورها و پیکرههای آبی ساحلی که اغلب با علفهای دریایی پوشیده شدهاند، همچنین تالابها را به عنوان زیستگاه برمیگزیند.
بسیار محتاط است و به محض احساس خطر قبل از سایر کنارآبچرها پرواز میکند. هم روز و هم شب فعال است. به تنهایی یا در گروههای کوچک و جدا از سایر کنارآبچرها دیده میشود. برای تغذیه اغلب در نوار جزرومدی با بستر شنی و گلی، جنگلهای مانگرو و تالابهای شور و نمکی به آرامی قدم میزند و منقار دراز و حساسش را برای یافتن طعمه در گل و لجن فرو میکند و به محض لمس کردن یا دیدن طعمه در سطح بستر، صیدش میکند. همهچیزخوار است و بیشتر از سختپوستانی نظیر خرچنگها و میگوها همچنین نرمتنان کوچک و گاهی حشرات تغذیه میکند.
فقط یک بار به صورت سرگردان در شمال شرقی استان سیستان و بلوچستان مشاهده شده است.
در فهرست پرندگان حمایتشده جهانی و ملی قرار ندارد.