|
|
|
|
|
آواز:
اکراس آفریقایی بر خلاف اکراس سیاه، بدنی سفید رنگ دارد. سر و گردن بدون پر است و منقاری تیره، ضخیم، دراز و خمیده رو به پایین دارد. همچنین پاهای این پرنده تیره است. مانند دیگر اکراس‌ها نر و ماده همشکل هستند و تغییرات فصلی ندارند. پرنده بالغ، بدن یکدست سفید خالص یا سفید چرک دارد. پوست عریان ناحیه سر و گردن، خاکستری مات مایل به سیاه و در دو طرف سینه و زیر بالها قرمز روشن است. پرهای شانه بلند و به رنگ آبی مایل به سیاه است و شبیه به دمی سیاه رنگ و آویخته از انتهای بدن دیده می‌شود. در پرواز، نوک شاهپرهای اولیه و ثانویه، سیاه و از سطح زیر بالها به خوبی نمایان است. در پرنده نابالغ پرهای سر و گردن خالهای سفید و رگه‌رگه سیاه دارد، پرهای تزیینی شانه به رنگ سبز مایل به قهوه‌ای است و توسعه کمتری یافته‌اند.
عکس از کرامت حافظی
ویژگی های زیستی
زیستگاه:
زیستگاه اصلی آن شامل تالاب‌ها،رودخانه‌ها و دریاچه‌ها است ولی در اراضی کشاورزی نیز دیده شده است و با آنها سازگاری پیدا کرده است.
عادات رفتاری و زیستی:
پرنده‌ای اجتماعی است و معمولا در تمام طول سال به صورت گروهی دیده می‌شود. شاخصه آن در پرواز بال زدن‌های سریع و سر خوردن‌های طولانی مدت است. به راحتی بر روی درختان می‌نشیند. از بی‌مهره‌ها، دوزیستان،خزندگان، ماهی‌ها، جوجه‌ها و تخم‌های پرندگان و لاشه آنها تغذیه می‌کند
زادآوری:
جوجه‌آوری از اواسط فروردین تا اوایل خرداد و با تشکیل کلنی در پیکره‌های آبی مناسب آغاز می‌شود. تک همسر است و آشیانه‌اش توده‌ای کوچک تا بزرگ از شاخه‌های درختان است که آن را روی بوته‌ها، درختچه‌ها، درختان و حتی گاهی روی زمین در نیزارهای انبوه بنا می‌کند و درونش را با الیاف نرم گیاهی و پر می‌پوشاند. معمولاً سه تا چهار تخم بیضی کشیده تا نیمه بیضی، صاف، سفید یا سبز خیلی کمرنگ به ابعاد 63.4 در 43.4 می‌گذارد. تفریخ تخمها 28 تا 29 روز به طول می‌انجامد.
به تعداد کم در برخی از تالابهای استان خوزستان نظیر تالابهای بامدژ وهورالعظیم زمستان‌گذرانی می‌کند. همچنین تعداد کمی تا اوایل تابستان در همین منطقه باقی می‌مانند که احتمال داده می‌شود جوجه‌آوری نمایند.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران