|
|
|
|
|
پرنده‌ای جنگل‌زی است که به واسطه رنگ‌آمیزی بدن، قدرت استتار بسیار بالایی دارد. نر و ماده هم‌شکل و فاقد تغییرات فصلی هستند. در پرنده بالغ، پیشانی نخودی، تارک سر تیره با چند نوار عرضی روشن، روتنه قهوه‌ای زنگارگون و پشت و شانه‌ها تا حدی خاکستری به نظر می‌رسند. دمگاه قهوه‌ای است و هنگام پرواز نوارهای سیاه و سفیدی در انتهای دم دیده می‌شوند. زیرتنه نخودی همراه با رگه‌رگه عرضی تیره و روشن است. همچنین منقاری باریک، دراز و گوشتی رنگ مات با نوک تیره و پاها و انگشتانی خاکستری مایل به قرمز گوشتی دارد. پرنده نابالغ شباهت زیادی به بالغ‌ها دارد، اما در جلوی پیشانی دارای خال‌های مشخصی است.
درختزارهای پهن‌برگ، سوزنی‌برگ و مخلوطی از آن‌ها با پوشش زیر اشکوب را به عنوان زیستگاه برمی‌گزیند. همچنین در زمان مهاجرت در بوته‌زارهای ساحلی و باغ‌ها نیز دیده می‌شود.
معمولاً به تنهایی یا جفت دیده می‌شود و به علت هماهنگی زیاد رنگ بدن با محیط، مشاهده آن دشوار است. هنگام احساس خطر با بال‌زدن‌های پر صدا از زمین به پرواز درآمده و با پروازی سریع و پرپیچ‌وخم مسافت کوتاهی را می‌پیماید و سپس برای مخفی شدن به سرعت فرود می‌آید. معمولاً در نور خیلی کم یعنی صبح خیلی زود و غروب فعالیت می‌کند. اغلب از مواد جانوری به ویژه کرم‌های خاکی، لارو حشرات و سوسک‌ها تغذیه می‌کند و وقتی منابع غذایی در محیط محدود باشد، از مواد گیاهی تغذیه می‌کند.
به تعداد بسیار فراوان در نواحی پست و جلگه‌ای جنوب دریای خزر زمستان‌گذرانی می‌کند. همچنین معمولاً در استان تهران و به تعداد کمتر در امتداد زاگرس از آذربایجان تا استان فارس، گاهی به سمت شرق تا استان سیستان و بلوچستان دیده می‌شود.
در فهرست پرندگان حمایت‌شده جهانی و ملی قرار ندارد.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران