|
|
|
|
|
گیلانشاهی بزرگ با پاهای بلند و منقار بسیار دراز، باریک و خمیده رو به پایین است. نر و ماده هم‌شکل (منقار ماده درازتر) و دارای اندک تغییرات فصلی هستند. در پرنده بالغ سر، گردن و سینه نخودی با رگه‌رگه تیره و روتنه خاکستری قهوه‌ای همراه با رگه‌رگه نخودی دیده می‌شود. در پرواز تیرگی شاه‌پرهای اولیه و پوش‌پرهای اولیه، سفیدی بخش عقبی روتنه و دمگاه و همچنین رنگ قهوه‌ای روتنه تضاد آشکاری را نمایان می‌سازند. شکم سفید با خال‌هایی در پهلوها، پاها خاکستری یا سبز زیتونی و منقار سیاه با قاعده صورتی رنگ است. رنگ عمومی بدن در پوشش زمستانه کم‌رنگ‌تر می‌شود. در پرنده نابالغ منقار کوتاه، روتنه رنگ‌پریده و سفیدی زیرتنه بیشتر است.
عکس از میترا دانشور
سواحل دریاها به ویژه نواحی بین جزرومدی گلی و ماسه‌ای وسیع، گاهی حاشیه دریاچه‌های آب شیرین، رودخانه‌ها، باتلاق‌ها، دشت‌های سیلابی، مصب‌ها، مراتع، مزارع و دیگر مناطق مناسب نزدیک آب‌های داخلی را به عنوان زیستگاه برمی‌گزیند.
به تنهایی یا گروهی، به ویژه در محل استراحت شبانه دیده می‌شود. پروازی پرتوان، نسبتاً آرام و متغیر دارد که در فواصل طولانی شبیه به پرواز کاکایی‌ها و توأم با بال‌زدن‌های موزون و منظم است. برای پرواز از سطح زمین یا برای گرفتن طعمه به خوبی می‌دود، اما در سایر مواقع آهسته و با طمأنینه راه می‌رود. همه‌چیزخوار است اما بی‌مهره‌ها را ترجیح می‌دهد. برای تغذیه اغلب در نواحی گلی بین جزرومدی با فروکردن بخشی از منقار و گاهی تمام آن، در لایه زیرین گل و لجن حاشیه‌ای یا در سطح آن به جستجوی طعمه می‌پردازد.
عکس از امیر مدیری
به تعداد فراوان در نواحی جنوبی دریای خزر همچنین در امتداد سواحل جنوبی کشور از استان خوزستان تا مرز پاکستان و به تعداد کمتر در حوضه دریاچه ارومیه و برخی تالاب‌های استان فارس و حوضه سیستان زمستان‌گذرانی می‌کند. تعداد کمی نیز به صورت غیر جوجه‌آور سراسر تابستان را در تالاب‌های حوضه دریاچه ارومیه، سواحل خلیج فارس و گاهی استان فارس باقی می‌مانند.
جزء پرندگان نزدیک به تهدید (NT) و دارای ارزش حفاظتی است.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران
