|
|
|
|
|
آبچلیکی درشت‌جثه، بلند قامت با گردن کشیده و تا حد زیادی شبیه به «آبچلیک تالابی» است، اما به واسطه جثه بزرگ‌تر، منقار دراز و اندکی رو به بالا، پاهای دراز و سبز رنگ از آن متمایز می‌شود. نر و ماده هم‌شکل و دارای اندک تغییرات فصلی هستند. پرنده بالغ در دوره جوجه‌آوری روتنه خاکستری همراه با خط‌وخال‌های تیره دارد که این خط‌وخال‌ها روی سر، سینه و پهلوها نیز دیده می‌شود. بخش میانی روتنه، دمگاه و مابقی زیرتنه سفید است. در خارج از این دوره بدن کم‌رنگ‌تر و خط‌وخال‌های روتنه و زیرتنه کمتر مشخص است. پرنده نابالغ شبیه به بالغ‌ها در پوشش زمستانه است، اما روتنه قهوه‌ای‌تر است و به واسطه حاشیه نخودی قهوه‌ای پرهای روتنه، راه‌راه به نظر می‌رسد.
عکس از قربانعلی حاجی آبادی
زمین‌های گلی بین جزرومدی، مصب‌ها، مانگروها، شوره‌زارها، صخره‌های مرجانی، سواحل شنی، دریاچه‌های آب شیرین، علفزارهای غرقابی، تالاب‌های نمکی، آب‌بندان‌ها و پیکره‌های آبی لب‌شور را به عنوان زیستگاه برمی‌گزیند.
به تنهایی یا در دسته‌های کوچک دیده می‌شود و فقط در زمان مهاجرت دسته‌های بزرگ‌تری تشکیل می‌دهد. پروازی مستقیم در فواصل طولانی دارد و هنگام پرواز پاهای کشیده‌اش تا حد زیادی از دم تجاوز می‌کند. با راه رفتن و دویدن در آب‌های کم‌عمق به تغذیه از بی‌مهره‌ها به ویژه حشرات از سطح آب می‌پردازد. گاهی نیز ماهی‌های کوچک را صید می‌کند.
به فراوانی در نواحی جنوبی دریای خزر، سواحل جنوب کشور و استان‌های خوزستان و فارس و به تعداد کمتر (در برخی سال‌ها) در تالاب‌های نواحی غربی و مرکزی کشور زمستان‌گذرانی می‌کند. همچنین به صورت مهاجر عبوری بهاره و پاییزه در اغلب تالاب‌های کشور دیده می‌شود. تعداد کمی از این پرنده تابستان‌ها در حوضه دریاچه ارومیه باقی می‌مانند، اما جوجه‌آوری نمی‌کنند.
در فهرست پرندگان حمایت‌شده جهانی و ملی قرار ندارد.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران
