|
|
|
|
|
*مجری طرح: دکتر مرتضی نادری
در دیباچه این طرح مطالعاتی می خوانیم:
میش مرغ در ایران در آستانه انقراض است و به زبان علمی باید آن را گونه ای قرار گرفته در طبقه به شدت در معرض خطر انقراض (CR) بر اساس معیار گستره جغرافیایی و فراوانی جمعیت (IUCN,2015) قلمداد نمود. این بزرگ ترین پرنده دارای قدرت پرواز و زیبا، ارزشی کمتر از یوز آسیایی ندارد!
این پرنده از انواع ناملایمات ضربه می بیند از سگ های ولگرد، کمباین ها، و حتی کابل های برق و تلفن. ویژگیهای زیستی و بوم شناختی این گونه نیز مزید بر علت شده است. بزرگی جثه یک عامل شتاب دهنده انقراض، نرخ تکثیر نسل پایین (فقط دو یا سه تخم)، حساسیت های رفتاری ماده ها در تولید مثل و... بالاخره جمعیت بسیار کوچک (شاید کمتر از 30 قطعه) که گردابی ژنتیکی برای گونه ایجاد نموده است. آیا تا قبل از این که سرنوشت این گونه با سرنوشت ببر و شیر گره بخورد نباید اقدامی نمود؟
آیندگان چگونه درباره ما قضاوت می نمایند؟ انقراض گونه ای در قرن بیست و یکم با این همه امکانات، تجربه و تخصص! چشم ها به بوکان دوخته شده است. کافی است کمی بیندیشیم!
پیشنهاد می شود سازمان حفاظت محیط زیست، سال 1397 را به نام میش مرغ (گونه سال) نامگذاری نماید. تا شاید فرهنگ حفاظت علمی و عملی از این گونه با ارزش، ارتقا یابد.
*دکتر مرتضی نادری عضو هیات علمی گروه محیط زیست دانشگاه اراک، مجری تهیه و تدوین دستورالعمل طرح مدیریت و برنامه عمل ملی حفاظت از میش مرغ
** این طرح با تصویب و حمایت مالی حوزه معاونت محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست در تابستان 1396 اجرا گردیده است.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران