|
شباهت زیادی به «پاشلک معمولی» دارد، اما به واسطه روتنه قهوهایتر و منقار نسبتاً کوتاهتر از آن متمایز میشود. نر و ماده همشکل و فاقد تغییرات فصلی هستند. پرنده بالغ خط چشمی تیره و نازک و نوار ابرویی پهن و نخودی رنگ دارد. روتنه قهوهای همراه با رگهرگه سیاه و سفید دیده میشود. در پرواز لکه روشنی روی پوشپرهای میانی بالها به چشم میخورد. همچنین برخلاف پاشلک معمولی، «پاشلک کوچک» و «پاشلک بزرگ» انتهای شاهپرهای ثانویه سفید نیست. دم باریک با انتهای خرمایی دارد که پرهای جانبی دم حالتی سوزنمانند دارند. گردن و سینه نخودی همراه با خالهای قهوهای مشخصی دارد که این خالها تا پهلوها نیز ادامه مییابد و شکم یکدست سفید دیده میشود. پاها زرد و منقاری به همین رنگ با نوک تیره دارد. پرنده نابالغ شباهت زیادی به بالغها دارد، اما رگهرگه سفید روتنه مشخصتر است.
حاشیه ماندابی دریاچهها و رودخانهها، چمنزارهای مرطوب، علفزارهای تالابی، کشتزارهای غرقابی و آبراههها را به عنوان زیستگاه برمیگزیند.
اغلب در ارتفاع پایین پرواز میکند و نسبت به پاشلک معمولی پرواز سنگینتر و استوارتری دارد که به ندرت با حرکات زیگزاگی همراه است. اغلب صبح، عصر و در طول شب به تغذیه از بیمهرهها به ویژه حشرات و لارو آنها، نرمتنان و کرمهای خاکی و به میزان کمتری خرچنگها، دانهها و سایر مواد گیاهی میپردازد.
به صورت مهاجر عبوری و زمستانگذران نامنظم و به تعداد بسیار اندک در استانهای خراسان، سیستان و بلوچستان، کرمان و بوشهر دیده میشود. احتمالاً به علت تشخیص دشوار، اغلب نادیده گرفته میشود.
در فهرست پرندگان حمایتشده جهانی و ملی قرار ندارد.