|
|
|
|
|
شباهت زیادی به «پاشلک معمولی» دارد، اما از آن بزرگ‌تر است و سینه برآمده‌تر، پاها و بال‌های بلندتر و منقار کوتاه‌تر دارد. نر و ماده هم‌شکل و دارای اندک تغییرات فصلی هستند. پرنده بالغ در دوره جوجه‌آوری خط چشمی تیره نازک و نوار ابرویی پهن کم‌رنگی دارد. روتنه قهوه‌ای با رگه‌رگه تیره و روشن و زیرتنه و شکم سفید مات راه‌راه است. در پرواز پوش‌پرهای تیره زیر بال‌ها و نوارهای سفید روی پوش‌پرهای میانی بال‌ها به خوبی نمایان هستند. انتهای شاه‌پرهای ثانویه بال‌ها سفید است و تشکیل نوار سفیدی را در حاشیه عقبی بال‌ها می‌دهد. دم خرمایی و لکه سفید و مشخصی در کناره‌های خارجی آن دیده می‌شود. پرنده بالغ در پوشش زمستانه روتنه‌ای تیره‌تر و مات‌تر دارد و فاقد رنگ نخودی و دارچینی است. پرنده نابالغ شبیه بالغ‌ها در دوره جوجه‌آوری است، اما روتنه رنگ‌پریده‌تر با رگه‌رگه کمتر به نظر می‌رسد، زیرتنه کاملاً راه‌راه است و سفیدی حاشیه دم نیز کمتر به چشم می‌آید.
عکس از نوید هرمزی
زمین‌های مرطوب با پوشش علفی کوتاه، حاشیه مرداب‌ها، مرغزارها و مزارع شخم‌خورده را به عنوان زیستگاه برمی‌گزیند.
پروازی بی‌صدا، سنگین و مستقیم دارد و نسبت به پاشلک معمولی آرام‌تر بال می‌زند. توانایی زیادی در استتار دارد و مشاهده‌اش به دشواری امکان‌پذیر است. هنگام احساس خطر فاصله کوتاهی را در ارتفاع کم پرواز می‌کند و مجدداً برای پنهان شدن درون پوشش گیاهی مناسب فرود می‌آید. بیشتر از کرم‌های خاکی، نرم‌تنان، حشرات بالغ و لاروشان و همچنین بذر گیاهان تغذیه می‌کند.
در فصول بهار و پاییز به صورت مهاجر عبوری در برخی زیستگاه‌های مناسب در استان‌های گیلان، مازندران، تهران، فارس، آذربایجان و اصفهان دیده می‌شود.
جزء پرندگان نزدیک به تهدید (NT) و دارای ارزش حفاظتی است.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران
