|
|
صدا:
آواز: 
طول بدن: 19 تا 21 سانتی متر
گستردگی بالها: 38 تا 41 سانتی متر
ویژگی های شناسایی:
آبچلیک آوازخوان آبچلیکی با جثه کوچک تا متوسط از خانواده و گروه آبچلیک‌هاست. بدنی به نسبت کشیده، دم بلند و پاها و گردنی کوتاه دارد. پرنده بالغ در دوره جوجه‌آوری با روتنه قهوه‌ای مایل به زیتونی با خطوط قهوه‌ای تیره و دمگاه و دم زیتونی با حاشیه سفید دیده می‌شود. در پرواز نوارهای بالی سفید و نوار سفید در حاشیه عقبی بالها به خوبی قابل مشاهده است. گردن و سینه رگه رگه، مابقی زیر تنه سفید است و این سفیدی تانزدیک شانه ادامه دارد. پاها مایل به سبز یا زرد است و در پرواز از حد دم تجاوز نمی‌کند. در خارج از دوره جوجه‌آوری بدن رنگ پریده‌تر و خطوط روی سر کمتر می‌شود. پرنده نابالغ شبیه به بالغ‌ها در فرم زمستانه است ولی پرهای روتنه، حاشیه نخودی دارد و پوشپرهای روی بالها دارای رگه‌رگه‌های بیشتری است. همانگونه که گفته شد پرنده نر و ماده همشکل و با تغییر فصل تغییرات اندکی در شکل ظاهری آن‌ها ایجاد می‌شود.
رژیم غذایی آبچلیک آوازخوان را بیشتر بی‌مهره‌ها خصوصاً حشرات تشکیل می‌دهد.
زیستگاه: گستره وسیعی از زیستگاه‌های آبی شور و شیرین از جمله نهرها و رودخانه‌های کوهستانی، دریاچه‌ها، تالاب‌ها آبگیرها، همچنین سواحل صخره‌ای و شوره‌زارهای ساحلی تالاب‌ها زیستگاه مناسبی برای آبچلیک آوازخوان محسوب می‌شود. این پرنده از زمین‌های گلی بین جزرومدی باز دوری می‌کند.
عادات رفتاری و زیستی:
به طور کلی آبچلیک آوازخوان پرنده‌ای چندان اجتماعی نیست و اغلب به تنهایی یا در دسته‌های کوچک دو تا سه‌تایی و در حال دویدن در حاشیه آب بین سنگ‌های ساحل رودخانه‌ها دیده می‌شود. در ارتفاع کم و نزدیک به سطح آب پرواز می‌کند، بال‌زدن‌های کم‌دانه، منظم و سریعو توام با بال بازوروی‌های کوتاه دارد و در این حالت بالها را خمیده و روبه پایین نگاه می‌دارد. به طور مداوم مخصوصاً هنگام خطر سر و دم خود را تکان می‌دهد.
زادآوری و تولید مثل:
از اواسط اردیبهشت با تشکیل قلمرو، جوجه‌آوری در آبچلیک آوازخوان آغاز می‌شود. این گونه، آشیانه‌اش حفره‌ای کم عمق روی زمین، بین سنگ‌ها و در حاشیه آب است که درونش را با اندکی الیاف گیاهی ازطراف می‌پوشاند. معمولاً چهار و به ندرت سه تا پنج تخم می‌گذارد؛ بین 20 تا 23 روز طول می‌کشد تا جوجه ها از تخم بیرون بیایند.
پراکنش و فراوانی وزمان مشاهده:
به طور معمول در نهرها و رودخانه‌های واقع در کوهستان‌های آذربایجان، کپه داغ، البرز و زاگرس تا یاسوج تابستان گذرانی می‌کند. تعداد کمی از این پرنده در تالاب‌های استان‌های خوزستان و فارس، امتداد سواحل جنوب، جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان و نیز نواحی جنوبی دریای خزر زمستان گذرانی می کند. همچنین در اغلب تالاب‌های کشور به صورت مهاجر معمول دیده می‌شود.
منابع:
داوطلبینی که در تهیه این معرفی همیاری نمودند:
پرندگان ایران
