|
|
|
|
|
دارکوبی با جثه متوسط است که شباهت زیادی به «دارکوب سوری» دارد، اما به واسطه جثه کوچک‌تر، منقار باریک‌تر، تارک سر کاملاً قرمز (در نر) و نوار شاربی کوتاه‌تر از آن متمایز می‌شود. نر و ماده تا حد زیادی هم‌شکل و فاقد تغییرات فصلی هستند. جلوی پیشانی در پرنده بالغ مایل به سفید و تارک سر و پس سر قرمز درخشان است. گونه‌ها و دو طرف گردن سفید است و نوار شاربی سیاه رنگ کوتاهش به پس سر نمی‌رسد. روتنه سیاه و لکه‌های سفید بزرگی روی شانه‌ها دیده می‌شود. زیرتنه سفید و بخش عقبی شکم و پوش‌پرهای زیر دم قرمز است. پرنده ماده شبیه به نر است، اما تارک و پس سر سیاه دارد. پرنده نابالغ مانند پرنده نر تارک سر قرمز دارد، اما برخلاف آن سینه همراه با نوارهای منقطع یا کاملاً قرمز دیده می‌شود.
مناطق پست با آب و هوای خشک و نیمه‌بیابانی دارای جنگل‌های گز، نخلستان‌ها یا سایر درختان نزدیک به آب را به عنوان زیستگاه برمی‌گزیند.
رفتارش شبیه دارکوب سوری است و در لابه‌لای شاخ‌وبرگ درختان و سطح زمین به جستجوی غذا می‌پردازد. عمدتاً از مورچه‌ها، موریانه‌ها و لارو سوسک‌ها تغذیه می‌کند.
جوجه‌آوری از اواسط فروردین آغاز می‌شود. تک‌همسر است و آشیانه‌اش را در حفره‌های موجود در تنه درختان می‌سازد. معمولاً سه تا چهار تخم بیضی، صاف، صیقلی و سفید به ابعاد 17 × 22 میلی‌متر می‌گذارد. طول دوره تفریخ تخم‌ها نامعلوم است. جوجه‌ها در بدو تولد عریان، ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند. اطلاعات بیشتری در خصوص جوجه‌آوری این پرنده در دست نیست.
مقیم معمول جنگل‌های گز و نخلستان‌های جنوب استان سیستان و بلوچستان و هرمزگان تا بندرعباس است. بنا بر گزارش‌های موجود، افراد حدواسط زیادی حاصل از آمیختگی این گونه و دارکوب سوری در این مناطق مشاهده می‌شود.
در فهرست پرندگان حمایت‌شده جهانی و ملی قرار ندارد.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد
پرندگان ایران
