باشگاه پرنده نگری ایرانیان
اعضا
خانه پرندگان ایران وبلاگ
باشگاه پرنده نگری ایرانیان
سبد خرید جستجو اعضا زبان

پرندگان ایران جغد گوش‌دراز

Text string:
QR Code:
Error correction:
Output format:
Border: modules
Scale: pixels per module
Version range: Minimum = , maximum =
Mask pattern: (−1 for automatic, 0 to 7 for manual)
Boost ECC:
Statistics:
SVG XML code:
نام فارسی: جغد گوش‌دراز
نام انگلیسی: Long-eared Owl
نام علمی: Asio otus

 

صدا:

آواز:  

نام های دیگر

ویژگیهای ظاهری

طول بدن: 35 تا 37 سانتی متر

گستردگی بالها: 90 تا  100 سانتی متر

ویژگی های شناسایی:

جغد گوش‌دراز یا شاخ‌دار جغدی با جثه متوسط است که شباهت زیادی به جغد تالابی دارد ولی به دلیل داشتن جثه کوچک تر، گوش‌پرهای بلندتر و دیسک صورت پر رنگتر از آن قابل تفکیک است. رنگ دیسک صورت در پرنده بالغ نخودی خرمایی، چشم‌ها زرد نارنجی و  ابروی آن سفید است.روتنه خاکستری قهوه‌ای با لکه‌ها و خال‌های نخودی و قهوه‌ای دارد. خط شانه‌ای روی بال‌ها سفید است. زیرتنه نخودی با خطوط سیاه صلیبی شکل دارد. در پرواز در سطح روی بال‌ها لکه تیره‌رنگیدر مچ‌ها، لکه نخودی رنگ بزرگی در قاعده شاهپرهای اولیه و پنج تا شش نوار تیره در نوک آن‌ها وهمچنین حدود هفت نوار به همین رنگ روی دم نخودی رنگش دیده می‌شود. پوش‌پرهای زیر بال‌ها نیز نخودی و سایر قسمت‌های آن مایل به سفید به نظر می‌رسد.پرنده نابالغ با گوش‌پرهای کرکی، بدن خاکستری راه‌راه و دیک صورت کوچک و سیاه رنگ قابل تشخیص است. نر و ماده در این گونه هم‌شکل هستند و با تغییر فصل تغییری در ظاهر آن‌ها ایجاد نمی‌شود.

 

 جغد گوش دراز، قنبرآباد- عکس از میترا دانشور

ویژگی های زیستی

زیستگاه:  

بیشه‌ها و درختزارهای با درختان انبوه و حواشی کشتزارها زیستگاه مناسبی برای این پرنده محسوب می‌شود. در خارج از دوره جوجه‌آوری در نواحی با درختان تنک‌تر مثل خلنگزارها، تپه‌های شنی ساحلی، استپ‌ها و نواحی نیمه بیابانی دیده می‌شود.

عادات رفتاری و زیستی: 

در خارج ازدوره جوجه‌آوری پرنده‌ای منزوی است و گاهی جفت‌ها برای مدت طولانی در قلمروی خود با یکدیگرباقی می‌مانند و گاهی زمستان‌هادر دسته‌های کوچک به دور هم جمع می‌شوند. پروازی با با بال‌زدن‌های دامنه‌دار، آرام همراه با بال‌بازروی دارد. در طول روز به طور قائم بین شاخ و برگ انبوه نزدیک به تنه درختان به استراحت می‌پردازد. شب‌ها به شکار می‌پردازد و می تواند تا مکان طعمه را به کمک حس شنوایی فوق‌العاده حساس خود در تاریکی مطلق تشخیص دهد. در دوره جوجه‌آوری برای تامین غذای جوجه‌هایش در طول روز نیز فعالیت می‌کند. جغد شاخ‌دار بیشتر از جوندگان و پرندگان کوچک جثه تغذیه می‌کند.

زادآوری: 

از اواخر اسفند با تشکیل قلمرو، جوجه‌آوری در جغد گوش‌دراز آغاز می‌شود.  عادت به ساخت آسیانه ندارد و از آشیانه‌های بزرگ و قدیمی دیگر پرنده‌ها به ویژه زاغی و سایر کلاغ‌ها و گاهی نیز از لانه سنجاب استفاده می‌کند. همچنین آشیانه خود را روی زمین بین پوشش گیاهی انبوه یا پای درختان بنا می‌کند. تک همسر است و معمولاً چهار تا پنج و به ندرت بین 3 تا 8 تخم می‌گذارد؛ بین 25 تا 30 روز طول می‌کشد تا جوجه ها از تخم بیرون بیایند.

پراکنش و فراوانی

حغد شاخ‌دار به طور معمول در اغلب مناطق کشور زمستان‌گذرانی می‌کند. جمعیت کوچکی از این جغد نیز در استان‌های غربی (همدان و زنجان)، کرج در استان البرز و شمال شرق شاهرود در استان زمستان جوجه‌آوری می‌کند.


منابع:

داوطلبینی که در تهیه این معرفی همیاری نمودند:



مشاهدات اعضا:


نام: جغد گوش‌دراز
عکاس: سید حامد موسوی
محل مشاهده: گلوگاه
تاریخ: 1399/07/10
نام: جغد گوش‌دراز
عکاس: نادیا خسروی
محل مشاهده: تالاب صالحیه
تاریخ: 1400/03/07
نام: جغد گوش‌دراز
عکاس: رهبر کوهی
محل مشاهده: آبیک قزوین
تاریخ: 1400/09/12
نام: جغد گوش‌دراز
عکاس: امیر مدیری
محل مشاهده: تالاب صالحیه
تاریخ: 1398/02/21

         

کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به باشگاه پرنده نگری ایرانیان می باشد